Жавоб:

Пайғамбар соллаллоҳу алайҳи ва салламдан собит бўлганки, халога (ҳожатхонага) кирмоқчи бўлсалар: اللَّهُمَّ إِنِّى أَعُوذُ بِكَ مِنَ الْخُبْـُثِ وَالْخَبَائِثِ (яъни: Эй Аллоҳ, мен Сендан эркак ва урғочи жин-шайтонлардан паноҳ тилайман) дердилар. «Хубс» ёки «хубус» деб ўқиш мумкин, иккаласи ҳам жоиз. Бундан мурод барча ёмонлик ва нопокликлардан паноҳ тилашдир. Баъзи аҳли илмлар эркак ва урғочи жин-шайтонлардан деб айтганлар. Агар саҳро (дала) жойда бўлса, қазои ҳожат қилмоқчи бўлганида айтади, ҳожатхонага киришдан олдин айтилади, кейин эмас. Ҳожатдан чиққанидан кейин غُفْرانَكَ (яъни, истиғфор сўрайман) дейди. Агар саҳро (дала) жойда бўлса, бавл ва ҳожатдан кейин шундай дейиш суннатдир. Бундаги ҳикмат шуки, валлоҳу аълам, Аллоҳ таоло инсонга емак-ичмак неъматини муяссар этди, кейин эса унга зарар ва озор бўлган ортиқча чиқиндини чиқариб ташлаш неъматини инъом этди. Банда шукрни адо этишдан қосирлик ўрнида бўлгани учун озордан қутулган пайтида Аллоҳга истиғфор айтиши машруъ бўлди. Аллоҳ субҳанаҳу ва таоло бандаларидан Унинг неъматларига шукр адо этишларини ва гуноҳларига истиғфор айтишларини яхши кўради. Аллоҳ таоло айтганидек: «Мени эслангиз, Мен ҳам сизларни эслайман ва Менга шукр қилингиз ва Мени инкор қилмангиз!» (Бақара: 152). (Ибн Боз: Мажмуъул-фатава: 10/29).